Geschreven & Foto’s door: Sharik “MCSharQ”

Nederland zit vol muzikaal talent. Een zin dit altijd klopte en zal blijven kloppen. Echter zijn er slechts enkele leerlingen die excelleren of bands die boven het maaiveld uitsteken.
Het afgelopen jaar is er weer een klas opgestaan die iets nieuws toevoegt aan de Nederlandse cultuur. Niet alleen de solisten zoals Jett Rebel of rock bands zoals Heavylight behoren tot deze groep maar ook de nieuwste sensatie Knarsetand.
De band bestaat uit 10 muzikanten en is een groep die samen te gekke muziek maakt.
Ze combineren drum ‘n’ bass, reggae, ska met gipsy, dubstep en lekkere poptunes.
Door deze stijlen samen te smelten krijg je een heerlijke gemixte vibe over het album maar alles komt tot in perfectie samen. Het album blijft daardoor pakkend en laat je, waar je ook bent, al snel mee bewegen.

Het album telt slechts negen nummers maar wel met een speelduur van 50 minuten. Een productie die door ONusual records en Productiehuis Oost-Nederland tot stand is gekomen. Het meesterbrein achter de band is niemand minder dan Martijn Holtslag. Als je met z’n grote groep muzikanten werkt is het ook gewoon nodig om een bandleider te hebben. Maar hierdoor wordt de link wel snel gelegd naar een van de andere Nederlandse band dirigenten namelijk Colin Benders (Kyteman).
Op Paaspop 2014 en Mama’s Pride 2014 mocht ik Knarsetand eindelijk eens live zien en meteen viel op dat Martijn en Colin op het podium totaal niet op elkaar lijken. Martijn is namelijk veel meer muzikant en gaat er vanuit dat de dingen goed lopen terwijl Colin veel meer dirigeert en structureert. Wellicht heeft dat ook te maken doordat Colin geen vaste lijnen meer heeft uitstaan met zijn nieuwe The Jam Sessions project terwijl Knarsetand vers uit de studio komt met een vast stramien in hun hoofden. Ach, wat maakt het uit, beide heren zijn unieke talenten en daar moeten we trots op zijn! Maar dan nu wel het album want daar ging de review oorspronkelijk over.

Met My Escape wordt meteen aangetoond dat Knarsetand niet in een hokje te proppen is, niet alleen omdat het z’n grote band is maar ook dat hier al heel veel in samenkomt. Het catchy elektronummer wordt opgevolgd door No Importa waar er een Spaanse/Gipsy vibe overheerst waardoor het contrast nog veel groter wordt. Zangeres, Miou Amadee, laat meteen haar zangkunsten horen en pakt je helemaal in met haar geweldige en sexy stem. Ook is te horen dat de band ook echt een band is want niet alleen het slagwerk is toonzettend maar ook de blazers pakken hun kans. Om nog even door te gaan gaat de band ook meteen nog even los met wat drum ‘n’ bass/elektro klanken waardoor het plaatje weer helemaal compleet is.

Veel nummers zijn grotendeels instrumentaal en waar ik daar voorheen totaal niet van hield kan ik sinds Jungle by Night en The Kyteman Orchestra daar wel veel meer van genieten. Soms is het niet nodig om een stem te horen tijdens een muziekstuk om herkenning te vinden of te ontdekken. Maar als je een frontvrouwe hebt als Miou is het toch wel een hele fijne toevoeging.
De muzikanten van Knarsetand zijn stuk voor stuk erg talentvol en dit hoor je ook in hun samenwerking met elkaar. Alles is heerlijk op elkaar afgestemd en niemand blaast, drumt of bast zich in elkaars schijnwerpers. Realise Paradise heeft zelfs een soort van jaren ’90 dans melodie erin zitten wat mij erg blij maakt. Toch weer dat stukje herkenning denk ik. Vol energie zit de band als je ze live ziet maar je hoort dat ook terug op de plaat. Misschien is het daardoor nog aanstekelijker dan verwacht. Het liefst zou ik nu gaan dansen op de muziek in m’n eigen woonkamer, maar laten we dat maar even niet doen want de review moet wel af natuurlijk.

Ignite them in the Rain is wederom een track waar je voelt dat er veel tijd is ingestoken. Dit hoor je trouwens op alle nummers van de plaat terug komen, ze worden niet ingekort omdat het pakkend is of commerciëler gewoon rond de 5-6 minuten is prima. Alles geven, alles tonen wat je kunt, niets mis mee. Met dit nummer wordt wel even wat relaxer aangedaan en dat voelt ook niet verkeerd aan. Even op adem komen, niet alleen tijdens een live set handig maar ook noodzakelijk om een goede sfeer te creëren.  Zelfs het elektro deel in de track klinkt zeer laid back.
Wat is dit nu? Een Gipsy Parade! De typische klanken die bij deze muziek horen klinken door de speakers en zijn zeer aanstekelijk. Waarom niet Knarsetand op Pinkpop 2015 Mainstage of Paaspop 2015 op het grootste podium of gewoon lekker op Sjwaampop(hinthint!). Met een nummer zoals dit zet je namelijk het hele festival terrein op z’n kop! Een zwetende dampende menigte op het terrein die helemaal los gaat op deze klanken, ik kan het al zo voor me zien. Het energieke tiental natuurlijk voorop in de parade.

Too Much, niks is teveel op dit album maar toch heet de track zo. In de verte begint een geluid langzaam op te doemen. Het is de intro van deze plaat die de eerste minuut nog helemaal niet op gang wilt komen maar dit helemaal goed maakt als die tijd verstreken is. Voor mij had hij nog wel iets luider, scherper gemogen maar live laat deze track vooral zien waartoe de band in staat is. Alle onderdelen worden aangestipt en is een typische live track. Prima voor op het album maar geweldig onstage. Met Voices in my Head zijn we alweer beland bij nummer zeven op het album.
Een pianospel opent het nummer en kalmeert voor even weer de boel die zonet is opgezweept. Ik moet een beetje aan Soulvation denken, een danceact die in de zeroes een aantal hits had. Ook zij combineerde een fijne vibe met dansbare klanken al waren ze live niet op deze manier bezig, het bleef een stel dj’s. Het nummer is misschien wel de rustigste op de plaat en laat vooral de blazers en de zangeres in de schijnwerpers staan. Een soort van stilte voor de storm wellicht want het nummer komt niet echt op snelheid, dit in tegenstelling tot de andere tracks op het album. Als klinkt het einde van het nummer wel episch en vol energie er blijft toch een gevoel van terughoudendheid klinken.

Gelukkig  zijn er nog twee afsluiters op het album te vinden beginnend met Insomnia. De track is zo belachelijk sterk en live zorgt hij ervoor dat het hele terrein gaat mee springen en mee dansen. Blazers, gitaren, synthesizer, vocalen en de drums vloeien in elkaar en samen geven ze een krachtwerk waar je bijna bang van wordt. Niets is teveel, alles is perfect in balans en wellicht is deze track gewoon het pareltje van het album. Toen ik deze track voor het eerst hoorde kwijlde ik zo ongeveer door de schoonheid van het werk. Vol energie, even terug houden en dan weer volledig los gaan. Een prima opbouw voor een mega hit.
Flying Away is de afsluiter en was, net zoals My Escape en Realise Paradise, al eerder uitgebracht als digital download. De band heeft lang opgetreden zonder daadwerkelijk een plaat op de planken te hebben maar heeft daardoor wel goed kunnen testen en aanvoelen wat wel en wat niet werkt. Een prima idee wat meer bands zouden moeten doen. Het nummer is een prima single en is wat meer timide maar niet saai of rustig te noemen. Het is meer toegankelijk, dat is het juiste woord.

Maar dan, zit de 50 minuten luister plezier er al weer op. Gelukkig zit er een herhaal knop in Itunes en is de plaat nog heel vaak te beluisteren. Met een mooie zomer in aantocht, een hoop festivals en een prima werkende radio in de auto weet ik nu al wat mijn on-the-road-plaat deze periode gaat worden! Ik zeg proost op Knarsetand! Een nieuwe band, een super band, een nieuw Nederlands product waar we trots op mogen zijn! Cheers!

Het album komt 30 mei officieel uit en wordt gepresenteerd in Het Burgerweeshuis te Deventer!
Maar mocht jij hem nu ook alvast willen horen luister hem dan nu via 3voor12 Luisterpaal!

Voor meer informatie over de band kijk op:
Website
Facebook
Youtube
Foto’s